uyandıktan sonra yatakta doğrulup, "ben n'apıyorum" derim. o böyle bi' 30 saniye sürer. neyim, ne yapıyorum, ne yapacağım? yaptıklarım ve yapmadıklarım gelir aklıma.
bu günlerde, odamdaki pencereden bakıyorum. bakınca, yıkılan zeray apartmanının zeminini görüyorum. önündeki, arkasındaki apartmanları görüyorum, orada evvelinde olan apartmanın yerinde artık kırmızı bi' toprak var. ne acılar, ne yarım kalan hikayeler.
sabah, geceyi örter. hani okullardaki sıra masalarını bilirsiniz, çarpık deşik, kirli. onun üstüne örtülen pötikareli piknik örtüsü gibi, tertemiz olur, iç açar.
diyor ya şarkıda, bu sabah bir umut var içimde, ve, bu sabahların bir anlamı olmalı. ve ben sabah ezanını da çok severim, o bi' bildiridir aslında, anlarsın sabah oldu, en güzel musıkilerdendir, sabah ezanı.
