nerdeyse ağzımda hissettiğim kalp çarpıntısı (bkz: aritmi) yüzünden zaten yatar pozisyona geçememe sorunsalına eşlik eden, bırakıp defolup gitmiş eski sevgiliyi hatırlama, özleme, ağlama kombinasyonu.
2 saat uyuduktan sonra ilk aksam yatilamayan, uyumak icin 46 saatin daha gecmesini gerektiren bir seyle mucadele ediyorum. uyuyamiyorum. istiyorum. Devir daimin tamamlanmasina az kaldi. korkum su ki, bu uyku da tutmazsa faka bastim ben.
"ulan yakında öleceğiz zaten, uyumayayım da daha çok şey yaşayayım daha çok şey öğreneyim" gibi gerzekçe bir mini çakallıktır sabahlama veyahut uyumama sebebim.
2. öğretim olmanın verdiği rahatlıktır. Mantık olarak 7de yatsam 4de uyansam tamam işte 5 de okuldayım mantığıdır ama 5deki derse geç kalınma ihtimali vardır.
20 gunluk oğlumun sürekli bölünen uykusunun devamını sağlamak ve annesini dinlendirmek. bir zamanlar finaller, vizeler icin gözlerinden uyku akan bu beden; şimdi dünyanın en tatlı şeyi için uykusuz kalıyor.
kafasına takılan şeyleri gece sabaha doğru ağır ağır ilerlerken o sessizlikte daha rahat analiz ediyordur. gözyaşlarını içine akıtması gerekmeden dilediğince bırakıyordur. kızgınlıklarını küskünlüklerini düşünüyordur.
ayrıca bir kişinin sabahlama nedenlerini amaç olarak adlandırmamak da mantıklıymış
