önce öykü kitabı değirmen de, sevdalandığı kızın uzuvlarından birinin eksik olmasına bile aşık olacak kadar kendini kaybederek kolunu kesen adamın hikayesini okuyunca çok etkilenmiştim. tüm şiirleri adı altında yayınlanan yürek burkan şiirleriyle içimde kaybolmayacak bir yer edinmisti. dolu dolu seven ve kavuşamayan bir insanın en edebi uslubunu onda gördüm. sonra bir baktım aradan geçen yıllar orhan veli gibi yalnız olmayı, sabahattin ali gibi sevmeyi öğretmiş. öyle ki sevdiğim insanı görmeye gitmeden kütüphaneden 9 tane kitap aldım. 5 tanesi sabahattin ali ye aitti. en cok okumasini istedigim kitapları sona sakladım. gelmedi. kaldılar elimde. veremedim. bir daha gittim giderken yine koydum s. ali nin kitaplarını ama yine gelmedi. veremedim. kalakaldım oracıkta. hiç unutmam. orada içim şerha şerha yarılırken deniz kenarına vardım oturdum. açtım şiir kitabını rastgele bir sayfadan. okumaya başladım:
