Benim ellerim güneşin sıcaklığını,
Dudaklarım ise sende ki o pamuk yumuşaklığını,
Gözlerim ise zambak beyazlığını,
Sen ey "ol"maktan varlık olan kadın,
Tenin beni ölüme sürüklüyor,
Olmaktan öteye doğru yol mu çıkar?
Uzat dudaklarını boynuma doğru,
Kokun diyorum üzerime sinsin,
Ki ben bir yeni doğmuş ana kuzusu,
Güneşten yana es bana doğru,
Artık sabahlarıma en büyük güneş sen gel,
Hava güzel, efkarlanırım;
Rakı içer, efkarlanırım;
Yola çıkar, efkarlanırım.
Ne olacak bunun sonu bilmem.
"Kazım'ım" türküsünü söylerler,
Üsküdar'da;
Efkarlanırım.
