her sabah uyanır uyanmaz, ayağa kalkıp başbuğumuzun resmi önünde, andımız okumaktır.
her türk evladının yapması gereken, ülkücülüğün esaslarından olan harekettir. güne, "türküm, doğruyum, çalışkanım" demeden bir türk evladı, nasıl olurda rahat edebilir anlamıyorum. başbuğumuza selam verip, resmini öpüp alnına koymadan, nasıl günü geçirebilir tahmin edemiyorum.
geçen gün yine uyanır uyanmaz başbuğumuzun resmi önüne, hazır ol vaziyetinde dikildim. andımızı okuyup güne başlayacaktım. bir de ne göreyim, tam başbuğumuzun karşısındayım fakat sabah ereksiyonuna uğramışım..! başbuğumuzun karşısında pervasızca kalkan çükümü görünce nevrim döndü, acayip sinirlendim. "başbuğa kalkan eller kırılsın" mantalitesiyle, yatağımın altında zulaladığım satırı alır almaz, çükümü kökünden kestim.
evet, artık bir ipneyim, fakat ülkülerimden ve türkçülüğümden asla vazgeçmedim. her sabah uyanır uyanmaz, ereksiyon problemim olmadan, rahatlıkla başbuğumuzun karşısına geçip yüce andımız'ı okuyabiliyorum. çok mutluyum!
az gelişmiş ülke milliyetçiliğinin en büyük göstergesidir. batı avrupa devletlerinde ulus bilinci ekonomi temelli oluşmasına rağmen türkiyede yukardan yapılan bir devrim sonucu toplumun bunu benimsemesi üstyapı değişiklikleriyle olmuştur. bu sebeple çocuklara sabahın köründe andımız okutularak beyinleri yıkanır ve vatandaş yaratılır.
her sabah kürt-çerkez-zaza-ermeni ayrımı yapmadan bütün çocuklara dayatılan ve içerisinde "ne mutlu türküm diyene" ve "varlığım türk varlığına armağan olsun" şeklinde cümleler de bulunan andımızı büyük bir şevkle okumaktır.
buram buram faşizm kokan marşımsı bir olayı her sabah dünyayı metin2'den ibaret gören ufacık tefecik çocuklara okutmak herhangi bir mantığa sığmaz ve hatta diktatörlüktür.
sanki birilerini tatmin ediyor, türk olmayan milyonlarca çocuğun "varlığım türk varlığına armağan olsun" demesi.
