kiminle konuşsam tersliyorum. suratım asık ve hiç gülmüyor. sanki cinayet işlemiş seri katil gibi oluyorum. bu süreç uyandıktan 2 veya 3 saat sonra geçiyor.
Hiçbir şey olmadı ama sinirimden ölüyorum şu an.
Sinirimden insanların parmaklarını kesip gözlerine sokmak istiyorum.
Tek bir ses duymak istemiyorum.
Duymak istemiyorum işte.
Şştt, sessiz olun lütfen.
Dayanamıyorum.
Uzak durun benden, sizi sadece kesmek istemiyorum.
Sizi paramparça etmek istiyorum.
Korkmayın benden.
şahsıma ait kötü özelliklerdendir. bundan mütevellit, ilk yarım saat ev ahalisiyle diyaloğa girmem. onlar da alıştıkları için soru sormuyorlar, konuşmuyorlar sağ olsunlar.
ergenlik caglarinda bir cok kisinin yasayabilecegi durumdur. kizlarim dogduktan sonra biraz hafiflemis durumda yuzlerini gulerken gorunce sinir falan kalmiyor.
Berbat bir illettir ki bu ömrümü yemiştir. çaresi sabah uyanmamaktır. sabah değil öğlen uyanırsanız pamuk gibi, bebek gibi olursunuz. amma velakin bu seferde toplumsal baskılarla savaşmak gerekir. aile, eş, dost, patron laf sokar. tüm öğleden sonranız bir sinir harbine dönüşüverir. yani sanırım uyanmak kaçınılmazdır ve sinirlenmek de.
akşam geç yatmaktan ileri gelen uykusuzluk sebebiyle ortaya çıkan durumdur. en iyi çaresi uyumaktır. fakat pansuman tedbir olarak okkalı bir kahve* tavsiye edebilirim.***
içtiğim ilaçlardan mıdır yoksa genetik birşeymidir tam çözmüş değilim. ama şuan sinirliyim. hava kapalı yağmurlu bu da psikolojimi bozuyor olabilir. ereklerde ki sabah ereksiyonunun kızlardaki yansıması böyle olabilir. biz ereksiyon olmasakta böyle aptalca bi sinir içine giriyoruz.
