birilerinin anneleridir.muhtemelen ya doktorları ya da çocukları tarafından sağlıkları için yönlendirilmişlerdir.onları kınar, küçümser bakışlarla süzüp rahat olmalarını enelleyen dünyayının merkezinde kendisini gören zihniyetin amına koyum.
o yaşta o kiloda sabahın köründe kalkıp spor yapmaya çalışıyorlarsa tebrik edilir bu teyzeler. eve gelince ne kadar yiyeceği bizi bağlamaz, en azından bir önceki gün yediklerini spor yaparak yakmıştırlar. aferim teyzelere, sabah benim zili de çalsınlar beraber yürüyek.
Spor falan bahanedir aslında. yavaş tempoda bir miktar yürünür, fakat bu sırada dedikodu hat safhadadır. Daha sonra bir yorgunluk hissedip, dinlenmek için en yakın banka otururlar. önceden ceplere zulalanan çekirdekler ortaya çıkar, yakılan kalorinin beş katı geri alınır.
yaş yetmiş iş bitmiş sözüne inanmayan daha doğrusu inanmak istemeyen tipler.git uyu yatağında sıcak sıcak bu yaşta ne işin var dışarda.hem hava da soğuk.iş arıyo işte kendine.
genelde spor donusunde pastaneye ugrayip, sarfettigi enerjiyi pogacayla telafi etmek isteyen kadindir.
spor salonunda step ve aerobik grubunun verdikleri 5dakikalik arada birbirlerine sabah (bkz: ayse tuter)'den aldiklari borek tarifini verdilerine bizzat sahit olunmustur.
sabah sporunda sık sık karşılaştığım teyzeciklerdir.
o kadar çoklar ki, cüsselerinin de genişliğiyle yürüyüş parkurunda geçecek yer bırakmıyorlar insana.
bir de 'şişman insan spor yapar' zihniyetini benimsedikleri o kadar belli ki.
yanımdan geçerken 'salak, sen ne diye spor yapıyorsun kilo fazlan mı var sanki' der gibi bakıyorlar.
bu tiplerin büyük bir çoğunluğu da, kiloyu çok önemsediğinden değil, doktor tavsiyesiyle zar zor spor yapanlar zaten.
ya damar tıkanıklığı, ya kemik erimesidir dertleri, kilo değil.
