Bundan 11 yıl önce liseye giriş sınavım vardı. Ankaranın bir lisesinde giriyorum sınava, Hemen yenidoğanın yanındayız. Sınav salonuna girdim. Üstümde tatlı bir heyecan. Sorular dağıtıldı açtım en sevdiğim dersi, çözüyorum. Bir ara başım ağrıdı. Annem 'kafanı kaldır başın ağrırsa, yukarı bak. yukarı baktığın zaman geçer' derdi. Pencere yanında oturuyorum. Kafamı kaldırıp güneşe baktım. Ardından yandaki binaya.. bir kadın çıktı balkona, ona baktığımı anlayınca gülümsedi bana. Ama ne gülümseme. Gördüğüm en güzel gülümsemeydi sanırım. Ben de ona gülümsedim. Sonra el salladı ve sakin hareketlerle balkon trabzanlarına çıktı, dudaklarını şarkı söylermiş gibi oynatırken. Ve son kez gözümün içine baktı, Sanki ruhuma baktı. Gözümün içine bakarken ve bana gülümseyerek attı kendini aşağı. Kadının bedeninin yere düşmesi ile elimden kalemin düşmesi aynı anda gerçekleşti. Ardından Usulca sınavdan çıktım. Ve aylarca kimseyle konuşmadım, tek bir kelime dahi. Hala bazen rüyalarımda, gözümü kapattığım bazı anlarda o kadının gülümseyen yüzünü görürüm..
Beş sene kAdar önce bAşıma gelmiş olan, ki bu aynı küçücük memlekette yakınımda vuku bulan 4.intihar olayıydı.
Telefon çaldı,
TelAşlı bir ses;
-Babam kendini vurmuş,.
(Cümlede telAffuz hatAsı olmalı, birini vurdu, belki dövdü, vurmak kelime anlamı geniş, istediğimiz yere çekebiliriz, belki arabayı vurmuştur, belki tokat vurmuştur. Düşüp kafayı vurmuştur...)
-NAsıl kendini vurmuş.
-tüfeği kalbine dayamış ve tetiği çekmiş...
Hayatın en acı olayıdır, ve bu kişi 25 yıllık alt komşu ise..
Az evvel 5 30 gibi kestiriyordum, güneş vaktini beklercesine o ara dalmışım bir uyandım 7 ye 20 var, takdiri ilahi dışarı bir bakarım şöyle pencereden siren lambaları itfaiye şişme yastıklar sokak ablukada...
insan şok oluyor 30 sene neredeyse tanıdığı birinin bu kararı almasına.. Polis camdan içeri atlamış umarım ölmeden kurtarırlar...
