göte giren şemsiye açılmaz felsefesini benimsemiş ve sabah sınavı olmasına rağmen hala sözlükte olan öğrencidir.okumaz efendim bunlar okumaz bir sanayiye manayiye vermek lazım bunları.kendimden biliyorum.
edit:imla
en derin hüzünlerin mümessilidir. nerede sabaha sınava gidecek öğrenci görsem bağrıma basasım gelir o öğrenciyi. başını ellerim arasına alır gözlerinin içine bakar onu sarsarak "başarırsın yaparsın çalışmadım diye üzülme yattığın günler yanına kar kalacak inan bana" derim gözlerimden de yaşlar akıtarak. ama içime bi sinsilik de çöreklenir. içten içe oh lan benim yok der , yan yan bakar , yerinde olmadığım için deli gibi sevinirim. suratımda ise anlamsız bir ifade vardır. hafif yusuf yusuf hafif de boşaltım ihtiyacını karşılamış * da rahatlamış gibi. böyle ibretlik bir olaymış gibi öylece o öğrencinin haline bakar dururum. *
