sabahın körü olması nedeniyle ezanın içeriğinde de belirtilen insanların sıcak yataklarından fedakarlık ederek kıldıkları namazdır.
benim olaydan haberim ancak şu yaşımda olmuştur.
misafirliğe bize istanbuldan gelen dayımlar ile sohbet muhabbet derken geç saatte yatmış yeni yeni uykuya dalıyorduk ki dayımın beni face de dürter gibi dürtmesi ile irkildim.
"oğlum seccade nerde" diye soruyordu bana, bende uyku sersemi ne seccadesi ya benim yatağı yaptık sana dayı orda yat dedim.
dememlede enseye tokadı yedim. "oğlum namaz kılacağım seccade" dedi. "yav bu saatte ne namazı" diyecekken tuttum dilimi başka bir şaplak yemeyeyim diye.
yahu dedim dayı sabahtan beri oturuyor yiyor içiyoruz, öğlen kaçtı, ikindi kaçtı, yatsı kaçtı, adını hatırlayamadığım bi vakit daha var o da kaçtı daha neyin sabah namazı bu.
bilmiş bir tavırla bana dönüp dediki "oğlum bu sabah namazı bunun sevabı büyüktür. ezanda bile geçiyor namaz uykudan hayırlıdır diye biz artık yaşımızı aldık yarın bir gün soracaklar bunları sorguda".(herşeye cevap buldun buna bulamadın e be dayı)
gittim annemi uyandırdım (ki kendisi de kalkar namaza). yav dedim "dayım namaz kılacakmış seccade istiyor varsa ver en güzelinden laf etmesin bana".
ANAm tek kaşısı kaldırdı, "a aaa ne namazı bu saatte be daha 2 saat var ezana şaşırdınız iyice" diyerek azarladı.
Daha fazla bu çelişki ile uğraşamayacaktım sabah sabah, Kendim açtım dolabı aldım seccadeyi, "dayımın kırk yılda bir kılası gelmiş, bırak adam özgürce yaşasın inancını" diyerek odadan çıktım.( bu arada babamda bugün cumartesi uyandırmayın beni işe gitmiycem ya diye sayıklıyordu).
Neyse efendim aldım seccadeyi verdim dayıma allah kabul etsin, nur falan insin başınıza dedim yattım aşağı. dayımda kafasından salladığı ama tutturamadığı kıbleye doğru bir sabahımsı namaz kıldı.
Allah kabul etsin ne diyelim. *
