soğuk, acımasız bir kış sabahı, tüm gece kaloriferin üzerinde ısınmış bir gömleği, kazağı giymek, yaşamın en eşsiz hazlarından birini yaşamak, birkaç saniyeliğine tüm sıkıntılardan soyutlanmak, kendi kendine gülümsemek.
her sabah severek yaptığım eylemdir. akşam yatmadan önce tek tek gömlekler pantolonlar peteğin üzerine koyulur. huzur içine yatılır. sabah sıcacık yataktan buz gibi bir odaya uyanılır. pijamalar çıkartılır peteğin üzerinde ki sıcacık olmuş giysiler alınır, gözler kaymış bir şekilde giyilir.
giydikten sonraki birkaç dakika için sizi dünyanın en bahtiyar insanı yapan, o sıcaklığının hiç geçmemesi için yalvarıp yakardığınız olaydır. ama tabi geçer, her şey gibi.
