Çalışamayan, iş bulamayan veya geçindirmekle yükümlü olduğu bir ailesi olan, hastanede hastası, memlekette okutmak zorunda olduğu kardeşi olduğu halde işi olmayan insanın halinden anlamayan canlıdır.
üzülmek değilde yıllar yıllar olmasından dolayı bıkkınlık yaşamakta olan insanlardır. tamam işsiz yüz binlerce insan var mutlaka halimize şükür etmemiz lazım ediyoruz zaten. ancak bir de bu "rutine" bağlanma mevzusu var a dostlar. çalışmak güzel kendi ayakların üzerinde duruyorsun, ev geçindiriyorsun, karnını doyuruyorsun sadece kendine değil sevdiklerine ve ülkene faydan oluyor bunlar çok güzel. lakin bir de 10+ veya 20+ senedir sabahın 6-7 sinde kalkıp yollara düşmenin verdiği "hayatımız çalışmak ile geçti bre" hissi var. istemesende oluyor yapacak bir şey yok.
