her sabah yaşanılan durum. nispet yaparlarmış gibi, gidiş güzargahımın üzerinde onlarcasını görüyorum. arabanın üzerinde, kaldırımda, ağaç dalında, bankın üzerinde ve olabilecek her yerde, üstünde bulundukları cismin şeklini alarak uyuyorlar. teker teker dürterek uyandırmak istiyorum, neyse diyorum. belki de afyonum patlamadığı için giriyorum bu salak psikolojiye. bilemiyorum. tek bildiğim, bu yaratıkları çok kıskanıyorum.
