ürperti ve huzurla karışık garip bir his bırakır aslında insan üstünde... bütün vakitler içinde maneviyatı en yüksek hissettiren sabah ezanıdır yazarın nazarında.
beklemeyenin tüylerini diken diken edebilecek günün ilk ezanıdır...sabah olması itibariyle sessizlikten doğan ani sesin verdiği korkudur...kimileri ise bu sesi bekler işte onlar kurtuluşa erenlerdir...
Okunduğu makam gereği ürperti yaratması doğaldır. Manevi duyguların dışa vurumunu tetikler bir yerde. Aynı zamanda yarattığı huzur başka hiçbir şeyde yoktur.
