insanın en gafil olan uykunun en tatlı anında savaş bile çıksa uyanma gereği duymadığı bir anda dünyanın en güzel ve en tatlı nidası ile bölünen uyulayan ruh nefsin gıdasından sıyrılıp kendi öz gıdasına kulak verdiği durumdur.
eğer o saatlerde dışarda hele birde caminin yakınlarındaysan gecenin sessizliğini parçalayan sesiyle insanı önce bir zıplatır. sonra insanın içini huzur ve suçluluk karışımı gibi garip bir his kaplar. ama eğer camiye çok yakınsanız zıplama anından sonra o hissi yaşayamazsınız, aklınıza gelecek olan tek şey "şu hoperlörleri bir değiştirin" olacaktır zira gecenin sessizliğinde sürekli yüksek sesle kullanılarak patlamış hoperlör cızırtısı ezanın sesini bastıracaktır.
2.öğretim öğrencisiyseniz ve dininizle de birazcık alakanız varsa çoğu sabah yapabileceğiniz bir eylemdir. zira biraz daha takılıp kahvaltıyı yaptıktan sonra uyuduğunuzda olur.
sabah ezanı tam bilgisayardan elimi ayağımı çekip yatağıma yattığım da , yatağın soğukluğunu unutturur , düşündürür düşündürürken bir bakmışım uyumuşum .
odamda yalnız kaldığım zaman her seferinde ürkütücü olan ve daime beni hüzünlendiren bir sesle söylenir.
Namaz uykudan hayırlıdır ve diğer ezanlandan farklı olarak essalatü hayrun minen nevm eklenir.
Ben küçük bir çocukken yazın evimizin balkonunda püfür püfür esen havada yatağa uzanıp sabaha kadar yıldızları ve ayı izlerdim.Sabah ezanı hem huzur veren hem de ürküten köpek sesleri ile karışık bir duyguydu.
