hafta içiyse inadına geç yatılır, zaten erken yatmaya azmetseniz de saatin bir kasdı vardır illaki hemencecik gece yarısı oluverir, sabah da kendinizi kazırsınız yataktan, te gözle bakınıp gerekli evrakı toplarken giyinir öteki gözünüzün uykusuna devam etmesine müsade edersiniz beriki ile dönüşümlü olarak tabi... sendrom kısmı da işyerinde bu uykusuzluk ve sonucu keyifsizlikle başlar...
ama...
haftasonuysa, hafta içine inat erken gelir uykunuz sızar kalırsınız koltukta, bilgisayar, çay, çerez aynen ortalıkta...
sabah da erkenden tam da haftaiçinde olmasını hayal ettiğiniz gibi erkenden ve dinç bir şekilde kalakr keyifle kahvaltı yapar upuzun günün keyfini yaşarsınız haftaiçinin sabah sendromlarına lanetle...
sabah yataktan kalkmak zordur.kalmayı başardıktan sonra elinizi,kolunuzu,ayağınızı bir yere çarparsınız.en ufak sesten sinir krizi geçirebilceğiniz zamandır.
Gözlerinizi açmadan uykuyla uyanıklık arasında bir süre kalırsınız. Hatta "ulan bugün günlerden neydi? Haftasonu galiba uyuyayım en iyisi. Lan ne haftasonusu daha pazartesi bugün. Yok olum daha geçen pazartesiydi. Ben kalkayım en iyisi." tarzında bir kararsızlık epeyce yorar.
- kızım kalk hadi.
+tamam aannee uouh
---
- kıçı devrilesice kalk dedim saat kaç olmuş !
+ hoooopşş
---
- ( sanki elini derin dondurucuya sokup çıkarmış) -boynuma doğru bastırır-
+ agggghhh uyandım yeter ya her sabah aynı şey ! *
hiç yataktan kalkasın gelmez. inadına daha da yapışırsın yatağa yastığa. lakin iş güç bekler, ders bekler, okul bekler, geç kalırsan büt ler seni bekler, patron bekler, evde çoluk çocuk aç seni bekler. Zordur erken kalkmak hele kış günlerinde daha da zorlaşır.
