uykusunu alamamış veya depresyonda olan insanın hissedeceği duygu yoğunluğudur.
kimse dokunmasın mümkünse modunda dolanır bir ruh gibi. sorulan sorulara soğuk bir sesle cevap verir. hatta bazen cevap bile vermez. bi sinir vardır üstünde.
"zıçıyım hepinizin uykusuna.. hepiniz uyuyosunuz ben kalkmak zorundayım şerrefsizler allahsızlaaar. kalkın laaağn köpehleeeerrr" der içinden. yan odadan anne babasının horultusunu duyar. utanmadan horlayarak uyumaktadırlar. "sen de mi brütüs!" der içinden sonra... tuvalete girer. yaparken de uyur. * yüzünü yıkayamaz. iki parmağıyla gözlerini azcık ıslatır, ucube gibi giyinip yola koyulur ve küfürlerine, agresif tavırlarına yolda da devam eder. millete omuz atar. yok "niye yavaş yürüosun! dikkat etsene ayağıma bastın! ne bakıosun birine mi benzettin? ya çekil beeee" vs.. ıyy hiç çekilmez agresif uyuz tip seni. ***
sabah insanı olmayan insanların yaptığı şeydir. benim gibi 6'da kalkmak zorunda olan insanların başına oldukça sık gelen şeydir.
kalkılır, saat henüz sabahın altısıdır ve hava karanlıktır. karanlığa küfredilir. kıyafetler giyilir ki bu sırada kıyafetlere küfredilir. evden çıkılır, güneş doğmaktadır güneşe küfredilir. servise binilir, uyumaya başlanır. servis sarsılır, tümseğe küfredilir.
üniversitede 2. öğretim olan ve bu yüzden erken kalkmanın nasıl bir şey olduğunu unutmuş bünyeler 2 kat nefret ederler. çünkü uyku düzenine aykırı davranıyorsunuzdur ve beyniniz bunu kabul etmez. gözler yarı kapalı halde edilmeye çalışılan kahvaltıdan da tat alınmaz.
muhtemelen uykusuzsundur gece ya arkadaşlarınla muhabbet etmişsindir ya da entry girmek için çırpınmışsındır ama sabah gitmen gereken bir ders vardır ve sen sabahın köründe kalkmak zorundasındır işte tam o noktada gözünü açtığında her şey sana beter gelir başlarsın sövmeye taki bir kahve içene kadar.. ozaman hayat biraz anlam kazanmaya başlar.
her sabah güneş doğarken yaşadığım olay. böyle eğitim sisteminden başlayıp, yolda abazan gibi korna çalan sürücülere kadar herkese söverek devam eder. bir iki saat sürer bu; fakat sonra herşey normale döner. akşam olunca da yarın sabah aynı şeyleri yeniden yaşamak gelir kişinin aklına ve tekrar sövülmeye başlanır. bu süreç devam ederken tekrar uykuya dalınır.
öncelikle kendinden nefret edersin sonra herşeyden nefret edersin, hayatın anlamsız olduğuna karar verirsin.ama yapılacak birşey yoktur seve seve elbiselerini giyersin, yüzünü yıkarsın okuluna gidersin..
