sabah otobüse binince yaşanan cilenin üstüne bir de otobüste çalınan şarkılar eklenince boguluyormus gibi hissediyorum ben. bugünün şarkısı hala dilimde, istemsizce kafamda dönüyor şarkı. dilim zihnime karşı koyamiyor ve tekrarliyor sürekli. büyük sanatçı ceylan dan geliyor o muhteşem eser:
ygs'ye girerken radyoda murat boz çaldı, duyar duymaz değiştirmeme rağmen sınav boyunca hatta gün boyunca beynimde o şarkı vardı. türkçe netlerim beklediğimden * düşük gelirse tek suçlusu murat boz'dur.
beynin uyku sonrası var olan dinginliğinin sabah vakti dinlenen şarkıyla bozulmasıdır. boş kafaya dolan ilk nağmeler çoğu zaman gece uyuyana kadar kafanın içinde döner durur. bazen geceleyin insanı uyutmayan dereceye bile varır.
