en çok ihtiyacımız olan şey. sabır. sabır, sabrı bozup bozup yeniden başlamaya gelmiyor. sabır, sürdürülmesi gereken bir şey olduğunu anlamalıyım. kendime söylüyorum. aynı hataları tekrarlamaktan bünyemin kendi yoruluyor zaten. geçen de söylemiştim. ben gerçekten zeki biri değilim. çünkü halen bana yarayıp, yaramayan şeyleri deneme yanılma yöntemiyle öğreniyormuşum gibi geliyor. gibi değil öyle zaten gerçi. aynı şeyleri yapmayıp, iyiye yönelme anlamında farklı şeyleri yapıp anında sonuç almayı beklediğim için çok ihtiyacım var sabra. sabrın sonu selamet midir bilmiyorum ama en azından sabrın kotasını ardına kadar doldurmam gerektiğini anlamaya başladım.
sabır göstermek, bu duyguda olmak için dahi hayatınızla ilgili kararlarda doğru adımlar atmak gerekiyor. yanlış kararların sabrı olmuyor haliyle. sabrın sonu selamet cümlesinde ki anlamda bunu işaret ediyor bence.
kendi kendinizi yiyip bitirmeden yaşayabilmenin tek şartıdır. beklemektir, umut etmektir, dayanabilmektir tüm zorluklara ve hayatı göğüsleyebilmektir. zordur, ama çoğu zaman sonu selamettir.
Acı,yoksulluk,haksızlık vb. üzücü durumlar karşısında ses çıkarmadan onların geçmesini bekleme erdemi,dayanç.
Olacak veya gelecek bir şeyi telaş göstermeden bekleme.
Adam yeni kamyonuna bakmak için evinden çıktığında, üç yaşındaki oğlunun gayet mutlu bir biçimde elindeki çekiçle kamyonunun kaportasını mahvettiğini görmüş. Hemen oğlunun yanına koşmuş ve çocuğun eline çekiçle vurmaya baslamis. Biraz sakinleşince oğlunu hemen hastaneye götürmüş. Doktor, çocuğun kırılan kemiklerini kurtarmaya çalıştıysa da elinden bir sey gelmemiş ve cocuğun iki elinin parmaklarını kesmek zorunda kalmış. çocuk ameliyattan çıkıp gözlerini açtığında,bandajlı ellerini fark etmiş ve gayet masum bir ifadeyle, Babacığım, kamyonuna zarar verdiğim için çok üzgünüm." demiş ve sonra babasına şu soruyu sormuş: "Parmaklarım ne zaman yeniden çıkacak?" Babası eve dönmüş ve hayatına son vermiş...
Birisi masaya süt döktüğünde ya da bir bebeğin ağladığını duyduğumuzda bu öyküyü hatırlamak gerek. çok sevdiğimiz birisine karşı sabrımızı yitirdiğimizde, önce biraz düşünmeli... Kamyonlar onarılabilir, ama kırılan kemikler ve incinen duygular hiçbir zaman onarılamaz... genellikle kişiyle performansı arasindaki farkı goremeyiz. insan hata yapar. Hepimiz hata yaparız. ancak öfkeyle ve düşünmeden yapılan şeyler insanı sonsuza kadar onarılamayacak bir hatanın girdabına sokabilir. Harekete geçmeden önce durup düşünmek.... Anlayış ve sevgi duyguları içinde olmak, en önemlisi Sabırlı olmak gereklidir.
