Şuan oldugu gibi biri bir,biri iki, biri üç yaşında üc kız çocuğuna tek başına bakmaya çalışmaktır allahtan tatlı bebeklerde dayanabiliyorum. Özellikle en küçüğü şeker gibi.
- replay butonuna basilmis müzik calar gibi, sürekli ayni seyleri tekrarlayan insanlari dinlemek.
- tam bir konuyu anlatirken; sürekli lafin ortasina dalip, cümleyi bitirmenize izin vermeyen insanlara tahamül etmeye calismak.
- sizin uzman oldugunuz konu üzerine cok biliyormus gibi yorum yapan insanlara ayar vermemek icin direnmek.
Sabır gerektıren eylemler. Sanırım bır sehır kalabalıgında yasayan ınsan için uyandıgı andan itibaren işleyen her şey bilhassa sabır gerektirir. Sabah trafiği, işyerınde bekleyen işler. Yemek saatını beklemek veyahut yemegın pişmesını beklemek. Enınde sonunda kendınızı bulabılecegınız ıkı yön vardır. Ya daha sabırlı kalırsınız ve bu eylemler sizin için rutine dönüştüğünde normal sabır sınırınızdaymış gibi hissedersiniz ya da karşı tarafta işleri yoluna koymak ısterken aksatan, otobus sırasında sabırsızlıktan milletin önüne geçen, trafıkteyken sadece yol onun akışı ıcın varolurmuşçasına sabırsızca kornaya basan ve ınsanları rahatsız eden sıradan antipatik bir insan olur devam edersin ve kendini fark etmeksızın her seyın senın sabırını sınadıgını sanırsın. Şimdı kim sabrediyor oyleyse?
