şimdi biri deli diyordur!
biri çılgın ya da bunak!
kimbilir...
belki de biri;
çoktan almıştır eline kalemi,
yüreğimin haritasını çiziyordur.
kim bilir?
hangi sokakta yürüdüğümü.
yüreğimde çürümeyen bir of ile
hangi zaman kırıntısı anlarımı özlediğimi.
kim bilir,
kim!
neden içimin içinde bir çocuğun her dem ağladığını,
dizlerimin kanadığını,
saçlarımın ağardığını,
ve gecelere saldığım,
eli kolu bağlı ağıtlarımı.
kim bilir?
sokaklarda yediğim bir simidin,
neden bu kadar kutsal olduğunu.
hani üşür ya insan, sokulmak ister döşe,
hani yiter ya sürur, arar ya köşe köşe,
işte öyle bir halden ruhum nara yol alır,
Yanar içimden bir yer, külüm elimde kalır.
