ablamla bi markete gittik beni tanıyan birine ablamı tanıştırırken;
-selam nasılsın ?
-iyiyim sen ?
-ben de iyiyim -işaret ederek- yanımdaki de ablam.
-hı ablan mı ? hanginiz büyüksünüz ?
-...
saçmalamanın uygulamalı gösterimidir bu da işte
ama yazık ya hala acıyorum nasıl bi beyne sahip, acaba içerde nöronlar nörüyorlar ?
"saçmak" neyi, tabiki düşünce ve duygularımızı. hep derli toplu olmak zorundamıdır onlar.
bazen ortaya saçmakta bir ihtiyaçtır.
mesela uçaktan atlamak tehlikelidir.
yani paraşütşüz atlamak.
lavuğun biri arkadaşıma bıçak çetikten sonra bi güzel dayak yemişti.
+ olum bıçaktan korksaydık uçaktan atlamazdık.
- ha?
+ la olum biz adamı satmayız.
- ne?
+ la olum bi siktir git. aazıını s.kecem şimdi.
- ???
+ *la bi sittir git. ver elini sopa.
yada..
* baba yarra kadar.
- ne?
* hani sen demiştinya ya geçen sefer "raskolnikov şimdi burda olsaydı ne yapardı" diye.
- hee.
* bende şimdi bu kazmanın sapınımı? yoksa demirinimi kullanayım? bilemedim.
- eee ?
* yani diyom ki, ulan biz kültürlü katil olmak zorundamıyız?
- ???
* rasko baltayla yarıyodu ya kafayıı. hani sen anlatmıştın..
- eee..
* eesi bizde balta yok, kazma var ne bok yicemizi şaşırdım, kazmanın sapınımı sokup öldürsem. yoksa demirini mi bilemedim de ondan.
- ben biliyom salak. dan dan dan.
ben şimdi ne düşünüyorum, sigaramı yaktım klavyeyide pek sevmiyorum.*
kadınım.. ah ne güzeldin.. şimdi yeniden ayayorgide beraber olsak.. paprazziden hergün dinlediğimiz aynı cd yi dinleyip dinleyip gülsek.. oltada ömer karşımda sen, yukarıda dolunay.. sohbet etsek..
ağlamak istiyorum ben ömeri de senide çok seviyorum.*
sanırım ben ayrılığı, bir sigarayı söndürmek gibi görüyorum. bi daha yaktığımımda yeniden beraberim..ama değilmiş bu ayrılık.. pek alışamadım ama öğreniyorum yavaş yavaş, kırıla kırıla.
of of dostoyevski gibi tasvirleri beceremiyorum okuyan bi sik anlamıyacak, duygularımı kaleme nasıl alabilirim? beceremiyorum.
gerisi bi ara gelir sözlük burada olursam tabi.
gibi gibi söylemlerin hepsi birarada bulunmasıdır.
Tanımdan daha çok örnek vermek gerekirse sıra arkadaşımın canı sıkıldığında yaptığı şeylerden.
Ne zaman sonu -men le biten bir kelime duysa bir süper kahraman nidasıyla;
-Yönet-Men
-Çi-Men
Sonu -at la biten kelimelerin -at a kadar olan kısımını kağıdın içine yazıp sonra sağa sola atarak;
(Kağıdın içine "tok" yazılmıştır)
-"Tok at"tım ( tokat atmayı kastediyor.)
(Boş kağıt atılarak)
-Sadece "at" anladınız mı? Hani hayvan olan.(Tamam hadi saçmalıyosun neden açıklama ihtiyacı hissediyosun.)
Asıl sorulması gereken soru neden hala yanında oturduğumdur.
tm arkadasınla birlikte nobetci olan kimya hocani gorunce saclarinla yuzunu saklamaktir. sen suratini saklarken kimyacinin basinda dikilmesi ve suratini actigin anda kimyaciyi gormektir. orda olan ogretmenlerin de sizinle gulme krizine girmesidir. kimyacinin gormeyen ogretmenler icin ogretmenler odasinda taklidini yapmasidir. ve tabi kimyacinin sizi gordugu her yerde kahkahalar atmasidir.
ben var ya, bir zamanlar tuhaftım. bazen hala bir zamanlardaki tuhaflıklara seyahat ederken servis parası vermiyorum. çünkü bazı eziklere kapak olmuş maçtır. fenerbahçe kolektif futbol oynarsa fok balıkları yalnızlıktan gebermeyebilir. ancak fenerbahçe ile fok balıkları ilintili değildir. birbirinden bağımsız değişkenleri tasvir eder yaz aşkları. yayakalmak kışın ortasında fevkalade sikik bir duygu olmakla beraber sabah kahvaltısını düzenli yapmak bir gün uyku düzeninizi oturmanızı meme.
kelimelerin pompalı tüfekten patlaması gibi söylenmesi durumunda ortaya çıkan durumdur. Kelimeler saçma edası ile ordan oraya çeşitli bölüşmelerle dağılır gider can yakar ne olduğunu anlayamazsınız.
güne ne iyi başlamaktan ne de kötü başlamaktan bahsedeceğim. başı sonu belli olmayan bir yazı .. yazmak. yazmak güzel şey . otobüse binmekten nefret ediyorum ama. takıntılı olmak da ne fena. insanlar takıntılı kişilerden cüzzamlı gibi kaçıyor. takıntılıyım , mutsuzum. insanlar. insan. canım geçen gün mfö'nün mecburen şarkısını dinlemek istedi. ama walkmanden. mp3 veya da ipodtan değil. walkman. o olsun. otobüsler çok pis insanlarla dolu. sevmiyorum otobüsleri. insanları da . ama otobüsteki insanlardan daha da nefret ediyorum. bence insanlar otobüsteki insanlar ve otobüste olmayan insanlar olarak ikiye ayrılsın. insanlar, ikiye ayrılan insanlar ve paramparça olan insanlar olarak da ayrıca bi kategoriye ayrılsın. ben paramparça olan insanlar kategorisine girerim kuvvetle muhtemel. olasılıktan nefret ederim. hiç jambon yemedim. hiç hem de. bir de kokoreç. yemek de istemiyorum. kokoreçi. kokar o bence.
havalar ısındı. ne ani oldu. alıştıra alıştıra yapsınlar şöyle doğa olaylarını ya.. ne sinir bozucusun mikail. hiç sevmiyorum seni. dengesizsin zira. dengesiz insanlardan da nefret ediyorum. çünkü ben de dengesizim. benden daha dengesizlerden acayip korkuyorum.
aptallık nasıl bi duygu bilir misiniz? biraz şizofreni ve paranoya katıklı bi aptallık delilik ve dahilik arasındaki ipince çizginin üzerinde dolaşmak gibidir. nasıl mı? anlatamam ki. anladığım şeyleri anlatamamak gibi bi sorunum var. ama anlatabildiklerimi de anlayamayan bir sürü insan.. var...
ne var ki şimdi? ne oldu? otobüste ayakta kitap okuyan kız benim. ne var yani? gaayet de başarılıyım bu konuda.
haftanın ilk günü. haftanın ilk günü pazartesi olmak zorunda mıydı? salı olsaydı ne olurdu? şey. pamuk helva. pamuk helva pamuk helva ve de pamuk helvacık. güzel değil mi? ama yapış yapış olmasından hoşlanmıyorum.
sütlaç. bi de sakızlı muhallebi. dün tarifine bakmıştım. yapıcaktım ama . yapmayacağım. öyle işte. ıhıh yapmıcam.
yok yere, öyle birden, hiç tanımadığın birine bir anda bağlanmak, her sözünün sana söylendiğini sanmak, tek amacının sen olduğunu düşünmek ve sonunda da anlamaktır saçmalamak. ve saçmaladığınızı anlıyorsanız umut var demektir.
