saçlar alnın üstündemiş hissiyatıyla oluşuyor. oysa öyle bir şey yok.
karı gibi saçları uzatmış olmam yetmiyormuş gibi bir de 4-5 dk da bir sanki saçım alnıma gelmişçesine sağ parmak içlerimi alnımdan şakaklarıma doğru gezdirdiğimi farkettim. onu yapmadığımda kafamı arkaya doğru silkeledim. hep takıntı bunlar. atlatabilirim. berbere koştum o gün. ''saçımı üçe vurur musun?'' dedim, vururken berber sordu:
-makinayı vuruyorum
+vur
-vuruyorum
+vur
-vuruyorum!
+vur
-bende osmangazi berberler odasının bana verdiği yetkiyle...
sonra kelaynak gibi çıktı kafa. stratejim buydu tedavi şeklimi seçtim. araştırdım psikolojik tedavi, seansı 240 lira. yuh! saç kesimi 5 lira. kadınların sorunlarla yüzleştiği gibi yüzleştim sorunlarımla. saçımla halettim olayı.
5 liralık da çikolata aldım, 10 lira. zaten 230 liranın cebimde kalması mutluluğuyla psikolojim acayip seviyelere yükseldi. sonraları 4-5 dk da bir elimi saçıma götürmeye bir süre devam ettim; ama düzeltemedim. bu sefer ''yanlar açılmış '' psikolojisine girdim. herkese sordum ''yanlarım çok mu açık?'' sağolsunlar hep istediğim cevapları verdiler. ''çok da açık değil''. velhasıl psikolojinin birine girince ötekinden mecburen çıkmışım. yanlarım açık, ama azıcık üstleri uzatıp gizleyebilirim gibi. saç ektirmeye kalksan bir sürü para şimdi. ne kadar çukulata alınır onla. o ho bir sürü...
