Kafayı yemek, deli gibi bir şey olmak.
Bu aralar ben tertemiz beynimi yedim arkadaşlar.
Hiçbir şeye odaklanamıyorum, sağlıklı düşünemiyorum, mantıklı karar alamıyorum.
Yaptığım işlerde hiç hayır yok, afedersiniz yarrak kürek olayların ardı arkası kesilmiyor. Sorsanız pişman mıyım yoo, açıkçası dünya yansa umrumda değil. Gördüğünüz gibi beyinle beraber akıl ve fikir gittiği gibi duygular da gitti. Ne bi şeye üzülebiliyorum ne sevinebiliyorum, daha kritik başka bi takım duygular hak getire.
Yani kısacası hayatımın ve benliğimin amına koyulmuş durumda. Ben bende zaten değilim ama nerdeyim onu da bilmiyorum. Önceden en azından iyi kötü bi iletişimimiz vardı kendimizle, kavga dövüş ittire kaktıra gidiyordu; artık o da yok.
Freni patlamış yokuş aşşa giden bi araçtayım resmen, ben elendim size başarılar.
arada herkes deliliğin sınırlarında gezinir.
''Kilitliydi dünya girdim bacasından
Kızgındım doludizgin hazzın ardından
Kefenim arka cebimde cehennemden kaçmadan
Delirerek giderek vicdan azabından...''
