söylemek istemediğim, dilimin varmadığı gerçek olay.
sırf faşist olduğu için bir insan dışlanır mı diye kendime sorar, güler geçerdiim ama hakikat başka türlü tezahür etti.
sen o türlü düşünürsün ben bu türlü düşünürüm o şu şekil düşünür ve herkes birbirine saygı duyarak gül gibi yaşayabilirdi ama olmadı olamadı.
komünistler istediği eylemi yaparken, kapitalistler zaten ortama hakimken bizim gibi safi fikirler neden sansüre uğradı insanlık bunu kendine sormalı. neden?
almanların çok güzel yakışıklı bir millet oldukları halde,neden küfür yiyen her yahudi için bir alman öldürülür bir türlü anlamadım. vaziyet şu ki işler karıştı beyler.
her gün yaşadığım olaydır. slav sevgilimin beni terk etmesiyle sonuçlanacaktır. bu durum için bir şiir yazdım sözlük.
metrobüsle birlikte keyfinde kaçar,
sorun değil 2 dakikada bir var.
bi sonrakine binerim.
kudururum, ırkçılığım kudurur.
beni güzel gözlerin durdurur,
bazen sadece söverim.
ırkçı deme bana, öyleysemde vazgeçerim
Türk olsam başka, ermeni olsam başka göçerim
yavrum ben seni kürt olsan da severim.
üşüdüysen Bağdat'ı yakayım?
ne var ki,
bir kurşun da senin için atayım.
ırkçıysam vazgeç, kalbime gömerim.
yavrum ben seni ermeni olsan da severim.
kanın bozuk değil belki ama
her türlü puştluğuna yine sana dönerim
sen bonfileysen, ben pilavüstü dönerim
yavrum ben seni slav olsan da severim.
sen, karanlık denizlerde fenerim.
Bursa çocuğuyum her yerde sikişirim.
yavrum, ben seni çinli olsan da severim.
