nerdeyse her tanıştığın insanın mutlaka seni eski bir tanıdığına benzetmesiyle başa gelen durum. birisi kuzenine, diğeri ablasına, öteki en yakın arkadaşına... her ortamda benzetildiğin birinin bulunması. bu durum bir süre sonra insana, fiziksel açıdan sıradan ve tipik olduğunu düşündürtmeye başlıyor.
burada, yaşayan en güçlü ve en zeki erkekleri görüyorum. bütün bir nesil benzin pompalıyor, garsonluk yapıyor, ya da beyaz yakalı köle olmuş. reklamlar yüzünden araba ve kıyafet peşinde... nefret ettiğimiz işlerde çalışıp, gereksiz şeyler alıyoruz. bizler tarihin ortanca çocuklarıyız. bir amacımız ya da yerimiz yok. ne büyük savaşı yaşadık, ne de büyük buhranı. bizim savaşımız ruhani bir savaş. en büyük buhranımız hayatlarımız. televizyonla büyürken milyoner film yıldızı ya da rock yıldızı olacağımıza inandık, ama olmayacağız. bunu yavaş yavaş öğreniyoruz. ve bu yüzden çok kızgınız.
ergenlik döneminin sonuna tekabül eden eşiktir. bazılarında dönem uzadığı hatta bazen hiç bitmediği için, bu kişilerin götleri kaf dağının doruk noktasındadır her daim. tabi doruğu bulmuş oturmuş, inmeye niyeti yoktur. bundan sebep de asla o eşiğe yaklaşamaz. kabul edin olm, her insan sıradandır. bizleri özel yapansa, sadece zevklerimiz. anlıyor musun, zevklerimiz! anlamadı yine. (buraya smile gelecek)
+sıradansın sen.
-ya şu halime bak. ne mükemmelim dimi.
+sıradansın diyorum.
-ya evet ben de diyorum işte. keşfedemiyorlar ki beni bir türlü.
+tamam ben sıradanım.
kalabalıkta konuşurken tam ortamın ıssızlaştıgı bir vakitte ' tamam artık konuşabilirim' dediginiz anda ve akabinde yüzünü döndügünüz kişinin başka bir işle ugraşması. ve kafa ortamdaki bütün diger kafaları gezmesi ki herkes artık ugraşacak bir şey bulmuştur. kafa öne egilir . evin yolu tutulur (go home kuku)
hastahaneye gittikten sonra epey düşen eşiktir.. ciddiyim orada torpilliler hariç herkes aynı çileyi paylaşıyor.. he bir de doktorlar hiç de öyle yakışıklı güzel manken gibi filan da olmuyorlar.. gördüğüm en yakışıklı doktor bir asistandı ve çok gıcık bir herifti.. neyse öyle bir şeyler işte..
22 yaşındayım bu yaşıma kadar kendimi herkesten farklı gördüm.bişey için seçilmiş gibi.bi boka yarar yeteneğim felanda yoktur ha.bunun sebebi çevremin böyle hissettirmeside olabilir dini inanışlarla ilgilide olabilir bilemiyorum.ama durum böyleyken herşey çok zordu mükemmel olmanın peşinde koşturup durdum en yakışıklı en zeki en yetenekli ben olmalıydım herkesin dikkati benim üzerimdeydi sanki rahatsızlık vericiydi.herkesi mutlu etme çabaları herkese karşı iyi görünme mücadelesi gerçekten çok yorucuydu.herkes gibi olduğumu üniversitede kimsenn zikinde olmayınca anladım .sıradan olmak..o kadar şahane o kadar mükemmel hissettirdiki anlatamam.kimse beni takmadığına göre rahatım artık,kimseyi mutlu etmek zorunda değilim.kendi sıradanlığımda kendimle başbaşayım.hakkaten çok iyi ha.
