tek sorunu utangaçlık olan bir kişi olabilir.
ilk hamleyi siz yaparsanız bir süre sonra kendiliğinden açılır. hatta bir süre sonra iyice yırtık olup ortamın piçi kıvamına gelenlerini de gördüm ben.
öğretmenin yavrum tahtayı sil dediğinde sınıfın heyecanla sıradan kalkmasını,tahtayı silmesini,sildikten sonra silgiyi yerine koymasını ve öğretmenin teşekkür ederim evladım dedikten sonra sırasına giderken zamanı durduran genellikle karizmatik erkek.
bazıları kampüste sizi gördüğü zaman yolunu değiştirir, fakültede yakınına oturduğunuzda kalkıp en arkaya oturur. siz ise sürekli bir sıkıntı içinde olursunuz neyi var diye. her an kendine zarar verebilecek potansiyeli olduğuna inanırsınız.*
o insana sorduk :
-okulun arkadaşlık ortamı kurulacak bir yer olmadığını düşünüyorum ve sınıftaki salakların konuştuğu aptal konulara vakit ayıramayacağıma karar verdim, dedi..
aslında hiç de cool gözükmeyen kişidir. gerektiğinde konuşmasını bilenle, hiç kimseyle konuşmayan insan arasında dağlar kadar fark vardır çünkü. bildiğin maldır, cool değil.
sahte dosluklara inat yalnız kalayı tercih etmiş insandır. not peşinden koşan çıkarcılara, dost gibi görünüp sırtından geçinenlere , arkadan dolap çevirenlere inat tek başına sapasağlam duran insandır. yalnızlık insanı dost kazığı yemekten daha çok üzemez netice de.
Ya yaşıtlarını kendinden küçük görüp onları küçümsediği için konuşmayan insandır ya da 'çok suskun durayım da biraz dikkat çekeyim,konuşmalar konu olayım yahut beni çok dolu bir insan zannetsinler'diyen insandır.
ilk durum bir hayli zordur çünkü bayağı kültür birikimi ve dolu bir insan olmayı gerektirir.
ikinci durum ise tipik ergenlik çağı davranışıdır:Dikkat çekmeye çalışmak.
hayata, kendine, insanlara küskün ve/veya kendini ifade etmekte güçlük çeken, rahatsız, pencere pervazına konan bir kuşa yahut bir sokak kedisine yaklaşırcasına dikkatle, sevecenlikle yaklaşılması gereken insandır bu.
