şiir miir romantiklik yapamayacak kadar sıkıntılı olan bir olayı hatırlatır. vizelere, finallere çalışmak. sıcak çay kahveye de dönüşebilir bazen. ruhsuzluktan ölüyor olabilirim ama biraz da gerçekçi olmak gerek.
saçlarını masanın üzerine attığın tokaların biriyle klasik ev topuzunu yapıp, pencerenin kalın perdesini sonuna kadar açarak beyaz ışığın içeri girmesine izin vermişsindir. ayıcıklı pijamaların üstünde , kalorifer peteği yatağının yanında , sende içindesindir. elinde kupan sıcacık, kucağında şiir kitabın. üstünde , saçında , kitabında o pencereden keskin bir şekilde gelen parlak beyaz ışık vardır. kulağında da soft bir şarkı. arada bir pencereden dışarıya bakarsın şiiri yarıda bırakıp, hatırlarsın eskiyi,güzeli. sonra iç çekip geri dönersin kaldığın yere. böyle işte.
