toplumumuzun bir aynası olan uludağ sözlük'ün ayıbı olmakla beraber hepimizin yazarken biraz daha düşünmemizin gerektiğinin göstergesi. ne yazık ki sözlük içerisinde yazarken hiç birimiz benim gibi engelli arkadaşlara gerekli özeni göstermiyor, onların duygularını düşünmüyor..
demin maç başlıklarından birini okurken "senin ayağını sikeyim", "bacağına sokayım" tarzı entrylere denk geldim. akabinde çok evelce yazdığım bir harikulade tespite karşılık "seni özürlü yavşak" tarzında bir özel mesaj aldım. inanın bana engelli bir yazarın görmek isteyeceği en son mesajlardan biriydi bu. özellikle bu iki olayın üst üste gelmesi bünyemde daha kalıcı bir yıpranmaya yol açmadı değil.
ayrıca hiç bir engelli arkadaşımız zirvelere katılamıyor. eğer aynı topluluk içerisinde yaşıyorsak birbirimize karşı hoşgörülü ve saygılı olmalıyız. zirve organizasyonu yapan arkadaşlar ne yazık ki bizleri hep atlıyorlar, bizleri ötekileştiriyorlar. üşenmeyip kalkıp gitsek bu sefer organizasyonlar hep üst katlarda oluyor ne yazık ki. yürüyemeyen bir yazar zar zor mekanın kapısına kadar gelmişken o kadar katı nasıl çıksın? bu konuda da hep dolmuşumdur, fikirlerimi söylemek bu güne kısmetmiş.
söylemek istediğim bir diğer husus ise görme engelli arkadaşlarımızla ilgili. sözlüğün dinamik yapısı sadece görme yetisine sahip arkadaşlar için dizayn edilmiş bir şekilde. aramızda ne yazık ki hiç bir görme engelli arkadaş olduğunu sanmıyorum. sözlüğü kodlayan arkadaşlar siktiri boktan özellikler kodlayacaklarına görme engellilerinde sözlüğe katılım yapabilecekleri bir sistem geliştirseler çok güzel bir jest olurdu.
lütfen arkadaşlar, yazarken bir kez daha düşünelim. karşımızda bir engelli yazar olabileceği olasılığınıda aklımızdan çıkarmayalım.
