3 hafta önce başıma gelen hadise. olacağına o kadar inandım ki halen unutamıyorum, tekrar denemek istiyorum. denemeli miyim denememeli miyim bu konuda da fikirlere ihtiyacım var. onu kaybetmek istemiyorum.
şaka maka olmadı lan. reddedilmemek için önceden kendimi sevdirmeden asla teklif etmedim. ama lisede bir arkadaşın reddedilişi vardı ki efsane. kızın cümlesini aynen yazıyorum.
(bkz: bok kokuyorsun)
bunu dediğine ben bile şaşırdım. çocuğu kızın üstüne saldığım gaz verdiğim içinde kendimden utandım.
kendimi sevdirme çabalariyla geçen bir 4 aydan sonra soğuk bir gunde yaptığım eylem. hala unutmadım. cidden sevmiştim zaten sevmediğim birine teklif etmezdim. 2 yıl önce. tüm cesaretimi topladım ve bir bulusma tam evlerimize donmek için otobuslerimize binmek uzere teklif ettim. hayatimda yaptığım en aptalca şeydi belki de. kız ilk yuzume karsı hayır demedi ve kararsızım ve cevabı sonra soylerim netten dedi. kıza sanki ilk ve son kez sarılıyormusum gibi sarıldım.eve döndüm ve;
+cevabın ne
-cevabım hayır
+tamam. nedeni peki.
-sana karşı bişey hissetmiyorum.
diyerekten klişe nedenlerden birisini söyledi.
dostlar siz siz olun bi insana karşı olan sevginizi fazlaca göstermeyin. o da sizi sevsin. belki de en büyük hatam buydu amk. (bkz: bu da böyle bir anımdır iste)