bazen, sözlük yazarlarının hepsinin egolarını bir kovaya doldurduğumu hayal ediyorum. böyle kocaman bir kova dolusu katran gibi siyah... yapış yapış bir bulamaç. içlerinde pütür pütür halde yalanlar, samimiyetsizlikler, heyecanlar gözüküyor. döküyorum hepsini sonra yere. yeşil yol daki john coffey ye hastalığını devretmiş hapishane müdürü karısı gibi rahatlıyor herkes. yüzler ışıldıyor.
sonra oturup çorba içiyoruz hep beraber. ezogelin çorbası. mis gibi böyle.
rejim yapıyorum da bir yandan. hayalle açlık karışıyor birbirine mecbur.
ego: önüne geçilemeyen insan istekleridir. sözlükçülere endekslersek, en kötü ihitimal bir günlük modluk yapıp ziklerinin keyfine yazarı çaylak etmek olabilir ya da zall'ı sözlükten silmek. **
