Hiçbir şey yapmadım. Sadece uyudum. Sabaha kadar uyuyamadım, çok şey düşündüm. 7'de yattım. 12'de kalktım. 2'de tekrar uyudum, şimdi saat akşam 7, kalktım. Yarım saattir ayaktayım ve uykum var.
Üzgün olduğum zaman vücudum kendini hep böyle uykuya alır. Aşırı halsiz olurum, yemek zaten çok yemem normalde, öyle tüm gün uyurum.
Beyazıt'taki işimi hallettikten sonra içimdeki sese hakim olamayıp aksaray'a gittim. irlandalı'nın kürt esnafı dövdüğü sokağı buldum ve önünden geçtim.
Ahaha tipleri göreceksin amk. Suratlar beş karış. Herkes kapının önüne bir sandalye çekmiş oturuyor. Gülmemek için zor duruyorum ki gülsem de sanmıyorum bir daha aynı hataya düşeceklerini. Ehehe.
iş dönüşü komşu amcanın ısrarlarına dayanamayıp, tıklım tıklım dolu olan otobüse bindim. adam iyilik yaptığını, paramın olmadığını o yüzden ayakla gidip döndüğümü sanıyor. kalbi dayanmadığı için ne zaman yolda görse, "gel gideceğin yere kadar götüreyim, para verirsen bozuşuruz" diyor. adamın sayesinde beleşçi oldum resmen, hoş hiç oturduğum yok hep ayakta duruyorum ..
