Bazen öküzün biri öküz gibi cüssesiyle tam göğsüme oturuyor gibi hissediyorum. Ne kaldıracak gücüm var o götü, ne ölecek kadar sanslıyım. Kabullenmek ve o hissi yaşamak öyle üzüyor ve öfkelendiriyorki.
Boğuluyorum sözlük. Gereksiz bağırışlar arasında boğuluyorum.
Gerçekten çok sık'ılıyorum.
Bu öyle Bi sıkılma ki sinirden gözlerim kıpkırmızı oluyor her seferinde.
Anlaşılmıyorum sözlük. Anlatıyorum ama dinlenilmiyorum bile.
Sürekli bir korku tarafından kısıtlanıyorum. O kadar bunaldım ki.
Beni anlamaları için yalvarıyorum.
Ama durumu Allaha anlatırken rahatladığımı hissediyorum. Çünkü o beni sabırla dinliyor. Kalbimden geçenleri zerresine kadar biliyor.
...
Neden bu kadar anlayışsızlar? Ya şunu yazarken Bile telefonu elimden atıp fırlatasım var.
Ama bilin bakalım kim çıldıracak haldeyken sözlüğe girip yazarak rahatlayacağını sandı?
T:sözlük yazarların anlık hislerini anlatan, ama hiç bir işe yaramayan başlık.
