Bu sorunun cevabını tam olarak veremedim kendime. Tuhaf geliyor, sen yoksun ama diğer insanlar yaşamaya devam ediyor. Güneş yine doğuyor, rüzgar yine esiyor, çiçekler yine açıyor. Sadece sen eksiksin, ve bu eksikliğin hiç bir şeyi etkilemiyor.
Korkuyorum, arkamda kalan insanların üzüleceğinden, bir daha güneşi, dünyayı, insanları göremeyecek olmamdan.
Eğer, öldükten sonra daha adaletli bir yerde olacaksak korkmuyorum. Eğer, ölüm yok olmak değilse korkmuyorum.
birkaç kere kendisiyle tanışma fırsatım oldu fakat kısmet olmadı. bir gün elbet her fani gibi benide gurubuna dahil edecek.
gençken pek korkanımız fazla yok ta, yaşlanırken bu durum biraz değişiyor. yalnız bir başına ölmek daha korkutuyor insanı ilerleyen zamanlarda
Cevabı kesinlikle evet olan sorudur.
ama kendimiz için değil de, arkada kalacaklar için.
Yine de kaçınılmaz sondur. Ve ne şekilde olacağı da düşündürür.
Ölümden değilde ölürken canımın yanmasından korkuyorum,uyur gibi ölmek isterdim ölecek olsaydım öyle sakin öyle huzurlu.
Onun dışında Öldükten sonra uyuyacağız tekrar hayat bulana dek o kadar.değişen fazla bir şey yok ki arkamızda bıraktıklarımız için ,zorlanacaklar başlarda sonra aynı şekilde akmaya devam edecek hayat onlar için, güneş zaten aynı şekilde ısıtacak dünyayı.
Her insan ölümden korkar. Ama ölümün nasıl bir anda geldiği de önemlidir. Mesela bir mafya tarafından kafanıza silah dayanırsa korkarsınız ama bir anda gelen birşey olursa mesela trafik kazası (allah korusun) bir Anda olup biter, korkmaya fırsatımız bile kalmaz...
Korkmuyorum. Hatta bekliyorum biran önce gideyim diye.
Kaybedecek etrafınızda kimse kalmayınca, üzüleceğiniz, özleyeceğiniz kimse kalmayınca bekliyorsunuz ölmeyi. 20 yaşında ve arkanızda bırakacağınız hiçbir şey yoksa, rahatça ölebilirsiniz.
