ben ankara lisesinde öğrenciyken okulumuzun müdür olan kişi. şimdi ayrılmış o liseden, nereye gitmiş bilmiyorum ama garip bir adamdır kendisi. şereflikoçhisarlı olmasından dolayı samimi bi şekilde kullandığı şivesiyle ve esprili konuşmasıyla pazartesi sabahları uykumuzu açar, cuma günü çıkışlarda sabrımızı zorlardı. öyle tatlı tonton bi adamdı demiyorum bakın. katı biriydi ama dediğim gibi samimiydi en azından.
müzik öğretmeni yokken istiklal marşını kürsüye çıkıp iki elini 'allah ne verdiyse' işareti yapar gibi sallayarak az okutmamıştır bize. kısa etek giyen kız öğrencilere "gızım bah giyiyonuz o gısacık etekleri üşüteceniz sonra, derslerden geri galacağınız haa" der, bahçede duvara oturan erkek öğrencilere "yaşa başa taşa oturmayacan demişler oğlum, bah ilerde çocuğunuz olmaz" şeklinde cümleler sarfederdi. gece gece nerden aklıma geldiyse artık.
