hatay çevresinde geçen ashab-ı kehf olayında bir grup genç hristiyan ve genç köpekleri kıtmir zalim krallarından kaçmak isterken bir mağaraya sığınırlar, burada önce sert bir rüzgar eser ve sonrasında 300 yıl kadar uyuya kalırlar bu süre zarfında etlerinin ezilmemesi için hareket ederler . efsanenin bu sürümü ise kuran'da ki kehf suresinde(18. sure) anlatılanlara benzemektedir. -yine tavatürlerle bilinmektedir. osmanlı döneminde istanbulda mahkemeler kurulmaz zira kadıların rüzgarlı havalarda daha duygusal oldukları kanısı yaygındı. -bizlerinde yaprakların döküldüğü rüzgarların sıkça estiği sonbahar mevsiminde daha duydusal olduğu aşikardır , fakat bu konuda hala büyük sırların olduğunu düşünüyorum. edit:son zamanlarda okuduğum bir yazıda intihar girişimlerinde de rüzgarın etkisini ilişkilendiren insanlar olduğu geçmiş,onu da aktarayım özellikle de çok değer verdiğim adamlardan olan montesquieu nun bu konudan bahsetmesi hayli ilginç geldi. ''montesquieu, ingilteredeki intihar bolluğunu bir iklim hastalığı olarak görür. cheyne ise, sonbahar ve batı rüzgârlarının sorumlu olduğunu söyler. osiander aynı yargıyı kuzey almanya için getirir.''
