rüzgarlı havada kişinin kendini karizmatik hissetmesi olayıdır.
misal dışarda deli gibi rüzgar var. saçların uçuşması, tişörtün{hırka-sweatshirt vs.} insanın üstüne yapışması, gömlek hırka türü giysiler varsa bunların eteklerinin uçuşması...
bunlar hep kişiyi karizmatik hissettiren unsurlar. böyle yürümeler, bilimum artist tavırlar rüzgarlı havanın getirisidir.{yok artık ali sami}
geçici?
ne bileyim, rüzgar durur. veyahutta en fenası kişi bi mağaza vitrinine bakar, camdan kendini görür felan...
orda "indir kafanı yere, koş eve kadar. kimse görmesin!" hissiyatı devreye girer.
rüzgarın, gözlerin yaşarmasına ve kızarmasına sebep olması durumu. sabaha kadar tuğla gibi kitapların içinde boğuldum, gözler oldu kan çanağı. çok duyarlı, olmadı melankolik bir yapım var. her daim gözüm yaşlı gezerim. ha ola ki biri sorar 'üşüdün mü?' diye, 'yok. ruhum üşüyor benim' derim. rüzgar çıksa da istiklal'i voltalasak.*
