ne yalan söyleyeyim gördüyümde duygulandım! atam benim yha, nasıl da zeybek oynuyor rüzgar estikçe. hoffff!!! yapandan, emeyi geçenden allah razı olsun.
zira, oldukça başarılı olmuş! ayrıyeten 22. yüzyıl heykelciliyi açısından da umut verici. çünkü, neredeyse 100 yıldır kendimizi geliştiremedik nonoşlar, heykel imalatı konusunda. hep sıradan, basit pozlar veren -
sabit yerinde duran heykeller yabarak andık atamızı. aslında bu kanayan bir yaraydı lakin, söz konusu etmek istemiyordum ışıklı sözlüyümüzde. ilericiliyimize halel gelmemesi açısından. yüzünüze vurmuyorudm yane.
ama bu umut verici gelişme geleceye, ilime, bilime, teknolociye, kamalist genşlerin yaratıcılığına olan güvenimi boşa çıkarmadı! helal olsun, tekrardan emeyinize, yüreyinize sağlık genşler! evet.
