jack london’ın ademden önce isimli kitabında anlatılan durum.
büyük büyük anneannelerimiz, babaannelerimiz, dedelerimiz evrilme sürecinin ağaçtan ağaca zıplama level’ında çok kere yere düşmüşlerdir. ve tsbii düşecekken tutunup kurtulmuşlardır. düşüp ölenlerle haliyle bu korku genlerle aktarılamıyordu fakat düşüp kurtulanlar ya da düşecekken kurtulanlar bu korkuyu genleriyle devamlı aktarmışlardı. öyle ki, biz bile bugün, binlerce yıl önce düşme korkusuyla yaşayan atalarımız yüzünden rüyamızda yüksekten düşüyoruz.
astral seyahat olduğu söylenir. insanın ruhunun bedeninden ayrıldığı zaman aniden geri dönüşü sırasında sanki uçurumdan düşüyormuşuz hissi olurmuş. tabi bunlar rivayet, gerçeğini bilemeyeceğim.
bilimsel açıklaması; **
bundan çok ama çok eski çağlarda insanlar yırtıcı hayvanlardan korunmak için ağaç tepelerinde uyurlarmış ve kaçınılmaz sonun gerçekleşmesiyle yere yapışırmış bunlar.
ve aradan geçen onca zamana rağmen bu korku, atalarından miras olarak kalmıştır günümüz insanoğluna. *
Düşmeyi bilmem de uçmayı çok seviyorum. Bı ara rüyamda sürekli uçuyordum. Bildigin gökyüzünde suzuluyordum yani. Kuş ya da uçak gibi iste. Ne zamandır görmüyorum ama boyle rüya. Hayirdir inşallah...
