civarda oturan herkesin, muhakkak çocukluğunda ailesi ile gitmiş olduğu park.
araba ile gidişte yollar çok karıştırılır. polat oteli geçince, mecburi tek yöne girin. sola dönüş yasağı olmayan 2. sokaktan doğru girin, kapısının önünde durun.
sayısız anımın ev sahibi; çocukluğum, ilk gençliğim, lisede kaçtığımız boş dersler, üniversite anılarım, pazar kahvaltılarım, belki bir köşesindeki sımsıcak öpücüğüm, deniz manzaralı masa kapma heyecanım...
Yeşilköy'de bulunan sessiz, sakin, efendi kişilikli bir parktır kendileri.
Kilometrelerce uzakta istanbul'da burnumda tüten tek yer olması ve ilham perimin bu parkta gelmesi de tesadüf olmasa gerek. En başta çevre ilçelerden gelen insanlar olmak üzere hemen hemen herkes uyum sağlar burda daha bir insan olur veya bana hep öyle gelir.
Sonra bu parkta yapılan kısa öpücükler gelir aklıma, sevmek cesur kadınlara/adamlara yakışırdı zaten.
Yemyeşildir şimdi röne, ah röne canım renö..
