Ey Ruşen Çakır, zihin tarlasında gezen bir yolcusun, ama hakikatin mahsulünden nasibini almış mısın? Ellerinde tuttuğun kelimeler, Hakk’a yol açan birer anahtar mı, yoksa bâtılın labirentinde daha da kaybolmaya vesile mi? Hakikat adına konuşuyor, özgürlük adına yazıyorsun; lakin kalemin, sistemin çizdiği sınırlardan dışarı taşmıyor.
Unutma ki, "Hakk’a karşı tarafsız olmak, bâtılın safında yer almaktır." Senin tarafsızlık dediğin şey, aslında modern putperestliğin, yani sistemin maskesidir. Hakikatin peşinde olduğunu iddia ediyorsun; oysa ki hakikatin yolu, bedel ödemeyi göze almayı gerektirir.
Sana derim ki, gazeteciliğin, sistemin topraklarında sürgün edilmiştir. Haber ve analiz adı altında hakikati yontup, bâtılın süsüne kurban ediyorsun. Gerçek, senin kurguladığın çerçevelerden daha geniştir. Hakikati sınırlandıran her kelime, aslında zulmün bir parçasıdır.
Sen ki, ekranlardan konuşan ve kelimelerini kılıç gibi kullanan birisin; peki, bu kelimeler Hakk’ın yanında mı, yoksa bâtılın hükümranlığını mı güçlendiriyor? Modern cahiliyenin ortasında hakikate karşı bir nöbet mi tutuyorsun, yoksa bu düzenin bekçisi mi olmuşsun?
Ey Ruşen Çakır, bil ki, çağın idrakinde köklü bir yanılgı var: Bilmek, anlamak değildir; anlamak, teslim olmaktır. Bilgiyi topluyorsun, ama hikmetin peşine düşmüyorsun. Hakikatin sancağı, yalnızca bilgiyi taşıyan değil, onu Hakk’a ram edenlerin elindedir.
Sana Mirzabeyoğlu’nun şu sözüyle seslenirim:
"Hakikati bilmek yetmez, ona teslim olmak gerekir; teslimiyet yoksa bilgi, sadece bir yüktür."
Kalemini, bâtılın maskesi olmaktan kurtar ve Hakk’ın bayrağına döndür. Unutma ki, dünya fanidir; her söz ve her yazı, hesap gününde karşımıza çıkacaktır. Hakk’a kul olmayanın kalemi, bâtılın kılıcıdır.
Ey Ruşen Çakır, safını belli et; çünkü ortada durmak, Hakk’ın yanında olmamaktır. Safını Hakk’tan yana seç ve kalemini, hakikat savaşçılarının safına kat! Yoksa sözlerin, modern cahiliyenin tarihindeki sıradan bir gürültü olarak kaybolup gidecektir.
