apocalyptica'nın Quutamo'dan sonraki en iyi parçası.
Şarkının girişi olayı bitiriyor,sonrası karanlık kör bir kuyu,önce debelenmeye başlıyorsunuz,sonra yalpalamaya.Ardından herşeyi unutuyorsunuz,ya da hiçbir şeyi.
apocalyptica'nın son albümünde bulunan,ölene kadar tekrar tekrar dinlenesi bir şaheser.piyano ve kemanın sihirli birlikteliği,enstrümantel bir güzellik.
