kozmetik ürünler arasında belkide en çok tercih edilen makyaj malzemesinin ruj olmasına sebeptir. hoş bu yeni bir şey değil elbette, geçmişten bugüne rujun kadınlar tarafından ne amaçlarla kullanıldığını az çok biliyoruz. bende duyduklarımı, gördüklerimi ve bizzat kendi denediklerimi bir kolaj haline getirdikten sonra zihnimde, paylaşmaya karar verdim izlenimlerimi.
bir pembe rujdan başka makyaj malzemesi olmayan kadınlar var bakmayın siz. bahsetmeyeceğim şimdinin sedefli, fırçalı, cam ya da plastik ambalaj içinde satılan, dudak dolgunlaştıran, sana göre dikkat çekici bana göre yapış yapış olan o rujlardan. benim anlattıklarım hani kız çocuklarının annelerinin makyaj çantalarını karıştırırken bulup teker teker açtıkları, kapaklı, çevirdikçe aşağıdan yukarı çıkan rujlar.
halam var misal, geçerdi ayna karşısına, önce dudaklarına sürerdi. sonra yanağına üç beş benek kondururdu rujuyla, yaydırırdı sonra iki eliyle. biraz da göz kapaklarına değdirir onu da dağıtırdı parmaklarıyla. o zamanlar onu izleyip kıkır kıkır gülsem de ne yalan söyleyeyim zorda kalmışsam bende sürmüşümdür pembe ruju yanağıma.
daha enteresanı anneannem bundan 20-30 sene önce ayak topuklarına sürdüklerini söylemişti ruju. evet evet bildiğimiz ruju. daha pembe gözüksün diye topukları... düşündükçe hala gülmekteyim buna kıs kıs.
bugüne dönelim. süslenmek maksatlı değil, dudaklar kuruduğunda soğuktan çatladığında nemlendirsin diye sürmüyor muyuz ruju dudaklarımıza?
ya da onu da geç, fettan kadın sevgilisinin eşi bilsin diye varlığını, öpmüyor mu adamın yakasını dudaklarına sürdüğü o rujla? adamın karısı gördüğünde o lekeyi anlamıyor mu olup biteni?
daha birçok örnek verilebilir buna dair. ama gözlemlediklerimi, duyduklarımı, bizzat denediklerimi bir kolaj haline getirdikten sonra zihnimde tekrar anladım ki bir dudak boyasından çok daha fazla iş gören bir ürün bu bahsettiğim.
