derste çok sıkılan öğrencinin içinden sürekli zil çalsın diye dua etmesi ve en sonunda bu isteğini ruhunun derinliklerinde hissetmeye başlamasıdır.o kadar bıkmıştır ki o zili sürekli zihninden geçirir, geçirir....
ruhun zil çalması aynı zamanda bir şeylerin sona ermesini, bitmesini ve yeni
başlangıçları arzulama çeşididir.zilin çalması bitişi ve başlamayı çağrıştırır ya insana; bu da öyle bir şey işte...
aç olduğundandır! aşk'a, sevgi'ye, dostluk'a, sıcak bir dokunuş'a... bencilliğin ve ben merkezciliğin en büyük trend olduğu şu devirde tüm güzel duygulara aç olduğundandır!
kim duyar ama? kimin umrunda olur, ruhu zil çalan komşusunun mutsuzluğu?
komşusu aç iken tok yatan bizden değildir öğretisi ile büyütülmeye çalışılan bir topluma öğretilmemiştir, komşusunun ruhu açken rahatça uyuyan bizden değildir felsefesi!
ruhum zil çalıyor.
eskiden de ben çalardım zilleri. o kız ile. 17 yaşımın en büyük çılgınlığı ile. sokak aralarındaki kaçak yürüyüşlerimizde tüm zillere basıp kaçardık.
şimdi?
üzülüyorum. o kadar büyük bir desibele ulaştı ki, ruhumun zil sesi. kulaklarım çınlıyor. insaf sahiplerini arıyorum sokak sokak. kapı kapı. her biri mutlu rüyalarında. elime megafon alıp, bağırmak istiyorum. kim duyar ama?
ruhum zil çalıyor. ruhumuz zil çalıyor. kalkıp da kapıyı açan yok ama. gelecek olanları da, belki biz almıyoruz içeri. biz buyur etmiyoruz, gönlümüzün en üst köşesine. biz bilmiyoruz, her birinin bir mucize olduğunu. bilmek istemiyoruz aslında.
ruhum zil çalıyor. uyanma vaktini belirtiyor belki. iki dakika daha beklemeliyim. iki dakika. fazla değil. sonra kalkıp devam edeceğim hayata. gözlerimi dinlendirmem lazım iki dakikalığına. yine uyuyakalacağımı bilmeme karşın.
sadece iki dakikalığına ruhumun çalan zilini duymak istemiyorum.
iki dakika.
ruhlarımız zil çalıyor. sevgi kıtlığı çekiyoruz. evrensel boyutlara ulaşıyor bu kıtlık. hiç kimse farkında değil!
