ansızın geliveren tokat gibi bir aşkın ilk yan etkilerindendir.. organlarınız birbirine çarpar, uykularınız alır başını dağlara kaçar, rüzgarlar içinizi okşar, karlar saçlarınıza yağar..siz artık aşıksınızdır. siz artık siz değilsinizdir. aşkın kölesi, zavallı bir çocuksunuzdur.
ruhunuz çalkalandıkca, büyülü canavarlar gibi biçimden biçime girersiniz.
bir kokunun esiri olur, bir sese doğru akıp gidersiniz.
terk edilmiş bir salonda unutulmuş bir mum gibi tüte tüte erirsiniz.
sanki bir el tarafindan sallandiğinizi hissedersiniz, her yaniniz köpükler içinde kalmiş deli dalgalarin sesine birakmisinizdir kendinizi. sonra birden birisi tepenizi aciyor ve bir jelatin yirtilma sesi duyarsiniz. ama o ne sizin ruhunuzu içiyorlarmiş gibi hissiyat vardir, bir kebab kokusu duyulur. evet ne yazik ki ruhunuz fazla calkalandiği için ayran olmusunuzdur. geçmiş olsun...
duyguların, mantığa ağır basmasıyla verilen savaştır. çalkalandıkça daha çok karışır. bir gün öyle, bir gün böyle karman çorman bir insan olunur. geçicidir.
kulaklar bir ugultu içersindedir, dilde tadsizlik peyda olur, gözler ısıklardan fazla kamasir. konusurken güçbela konusursunuz, karmasık düsünceleri bir hizaya cekmekte zorlanirsiniz ve bunun için bilinçli capa gösterirsiniz. bacaklar tirnaklariniza kadar sizlar, kaburga kemikleriniz yel yemiş gibi ağrir.her kasılısınızda sirtiniz söminede yanan odun gibi catır cutur eder. siz ne oldugunuz yerden memnunsunuz ne de gitmek isteyeceğiniz bir yer vardir. bir yerden bir yere salıncaklanirsiniz ve üzerine tüy dikermiş gibi şakır şukur terlersiniz. bir de unutmadan hiç bir sıvı maddesi sizi kandiramaz.
gürültü patirtilar içinde daha adini yazmaktan acizlerin için de, boğucu cürümüşlük kokusunda sevmediğiniz nefret edemediğiniz diyarda yazı yoluyla estetiğe ve güzelliğe ulaşmaya calisirsiniz.
aşaği yukari böyle birşeydir ruhun çalkalanmasi...
