kimisi kusmak için içer, kimisi mesela o aksam aglamamak için, yavas yavas. birinin vücudundan cıkar bu meret işte ama ötekinde kalır, ruhuna işler. ondan sonra bu adam gök her grileştiginde hüzünleniverir, normal sayılan bi insanın coktan unuttugu anlar gelir aklına seneler önce yasadıgı mesela, aynı o zamanki gibi canı yanar, belki yine öyle sevinir. yine sarhoş olması için yine "o kadar" içmesine de gerek yoktur artık bu abinin, yagmur yagsın bu da yüksek bi yerde olsun yeterdir.
"al istersen üfliyim ama çıkmaz bu alette, sarhosum evet ama bu aksam kanımda degil, ruhumda alkol var." *
