Tabir ne derece doğru, bilmiyorum; ama göğsümün üzerine öküz oturuyor gibi hissediyorum. Ayaklarım sebepsiz geziniyor, bakışlarım ağlamaklı ve kaçamak, sözlerim kısa. Her zaman yaşama sevinci ile dolu olurdum; fakat bugün "keşke hiç var olmasaydım" diyorum.
Bende de kafa durdu. Az embesil gibi oldum. Geçen gün doktor şunları yaptır gel dedi kapıdan çıkınca dediği şeyi unutup geri dönüp sordum. O da ohhoo işimiz var bununla der gibi ne yaptıracağımı söyledi. La benim kafa ayarında ve yerinde olsa hastanede ne işim var diye çemkirmedim. Zira o gücü de kendimde bulamıyorum. Her şeyi boşladım. Kuş olup uçup gitmek istiyorum. Daraldım, bunaldım.
Bir ülkede bu kadar dert mi olur? Yeter da.
