berbat bir durumdur.deneyimleyip yaşadığım ve hala hayatıma kattığı etkilerden dolayı bunu yazmak zorundayım.bundan tam 5 yıl önce normal bir insan olarak hayatımı sürdürmekteydim.yani liseden daha yeni mezun oluyordum.gençliğinde verdiği enerji ile mutluydum, hayata pozitif bakıyordum ve karşıma o çıktı.ben onu aramadım o beni buldu.o günden sonra her şey değişmeye başladı.ilk kez birisiyle ilişki içerisindeydim.1 ay sürmedi bilindik psikolojik anlaşmazlıklar başladı.bitirmeye çalıştım olmadı.bu sefer cinsellikle bana yaklaştı.kendimi koparamadım daha fazla bağlanmama sebeb oldu.1 yıl ayrılıp, barışmakla geçti gitti.tabi bu ablamız hukuk fakültesini kazandı, hayatını yaşamaya devam etti.yaşadığım bu bir yılı onun yönlendirdiği şekilde idare etmek zorunda kaldım.ama gene ayrılık sürkülasyonuna yenik düştük.işte o bir yılın sonunda ilk sigaramı yaktım ve kendimi zehirlemeye başladım.bir hafta geçmeden alkolle tanıştım.1 sene yaşadığım ayrılıktan sonra bir daha karşıma çıktı.tam atlatmışken gene girdi hayatıma.2 sene boyunca ilişki devam etti.ve gene ayrıldı.bıraktı gitti beni.psikolojim yerlerde sürünür bir hale geldi.atlatamadım ve bursadan uzaklaşmaya karar vererek okulu bırakıp askere gittim.askerde de rahat bırakmadı.sürekli arayıp durdu.sesini duyunca zaten bütün büyü bozuluyordu.geri döndüm.12 ay boyunca sürekli geri döndüm ama o 12 ayın sonunda beni gene bıraktı.5 senenin ardından şu anda okulu bitirmek üzere.yakında da bursadan gider büyük ihtimalle.hayatı mükemmel durumda.kendimi tutamayıp ara sıra sosyal medyadan veya arkadaş çevresinden gözlemliyorum.gülücükler saçıyor çevresine.ben aynanın karşısına geçince günde 2 paket sigara tüketen, haftanın 4 günü içip odasına kapanan ve sağlık problemleriyle boğuşan bir adam görüyorum.bursada bir fabrikada çalışıyorum.çalışmamın nedeni sigara ve alkol alabilmek.psikolojik destek almayada çalıştım ama olmuyor.bazı şeyler yazıldımı insanın beyin loblarına artık silemiyorsunuz.sorarsanız beni şu anda en çok ne mutlu eden, onun ölmesi yada benim 5 yıl öncesine gidip onu başımdan savmam.keşke zamanı geriye alabilseydimde her şeyi kontrol etme gücüne sahip olabilseydim.hayatımı mahveden bu insana küfürler saysam, hatta dövebilsem.uzun sözün kısası yaklaşmayın, mastrobasyon yapın.yada geneleve gidin.aşık falan olmayın.bu çok basit.hiç bir güzelliği yok.son olarak mutlaka kadınlardan korkun.zayıf, narin, güzeller ama şeytanın dişi versiyonu her biri.
Kendime hiç yakıştıramasam da yaşamış olduğum talihsiz bir durumdur. "Aşkın gözü kördür." derlerdi de inanmazdım. Öyleymiş insan duygularının esiri olunca bazı şeyleri görmüyormuş. Ne demiş büyük üstat Dostoyevski " Sevdiğimiz insanın her yalanında bir doğru, sevmediğimiz insanı her doğrusunda bir yalan ararız." işte ben de onun tüm yanlışlarını görmezden geldim. Şimdi burdan bazı yazarlarımız çıkıp bana Dostoyevski'nin " Erkek, ulaşamadığı kadını lanetler. Kadın, ulaşamadığı erkeğe "aşk" der." sözünü hatırlatırlarsa onlara şunları sorarım. Bir kız telefonunu izinsizce alıp numarasını kaydeden yavşağa hiçbir şey demeyip sonra ona mesaj atar mı? Yine aynı kız eski sevgilisiyle arkadaş olarak görüşmeye devam eder mi? Olur olmaz yerde kahkalara boğulur mu? Yaralıyım ey dostlar. Acılı bir adamım..
