hiçte doğruluk payı olmayan bir önerme. çocukken 1.5 saatlik bir yolda otobüs mü minibüs mü olduğu belli olmayan orta boy bir vasıta ile gitmekteyken, bir sibel can hastası kadın tarafından elindeki kaset çalardan yüksek sesli sibel can şarkılarına maruz bırakılmıştım. almış eline kocaman teybi, bu nasıl bir sibel can aşkıysa bi dünya para verip şu büyük pillerden sekiz tane almış, takmış sibel canı, hem söylüyor, hem de insanlara sevdirmeye çalışıyor. misyoner gibi. "bak bak burası çok güzel" gibi cümleler kuruyor. hem de kimse tanımıyor bunu. şimdi düşünüyorum da kimse mi rahatsız olmuyordu acaba. yaşım küçük olduğundan bir şey de diyemedim kadına. ve ben bu yolculuktan sonra 1 hafta kendime gelemedim. şimdi biri açıklasın bu nasıl bir şifa?
