fiziksel olarak kaybedilecek enerjiden yana değil de, aslında somut olarak ortaya konulamayacak eylemleri yapmaktan yana oluşan üşenme eylemi. biraz bezginlik, biraz tepkisizlik, biraz da tembellikte sınır tanımama hali..
sanal alem için örneklenecek olursa:
orada, windows live messenger'da çevrimiçi halde görünen kişiye seslenmeye derman bulamama durumu. yani sadece "selam" diyememe ancak aynı zamanda misal sözlüğün birisinde satırları doldurma.
söylecek lafları bulmaya uğraşmaya, gülmeye, "hmm"lamaya, hal hatır yoklamaya, ona buna ve de şuna üşenme..**
kişiyle konuşmak istememe değil, ancak üşenme.
daha anlaşılırlık için "yok artık!"lık örneği mi isteniyor?
o zaman aynı örneğin daha gelişmiş versiyonu:
%99 selam verildiğinde cevap alınamayacak, yani bilgisayarının başında olmadığı - neredeyse - kesin olan kişiye yine de deneme için seslenmeye üşenme iş(sizliğ)i. ister istemez oluşacak karşılık beklentisine üşenme, takınılacak ruh halinin belirsizliğine üşenme, o güne o eylemin girmesine üşenme.
daha bilgisayardan kopuk hayatta olan örneği mi şimdi de?
o zaman "nasıl yani?"lik örneği:
bir toplulukta, herhangi bir konuşma esnasında söylenen cümlelerden birine cevaben akla gelen espriyi ortaya çıkarmaya üşenme. sonrasında olacak gülmeleri görmeye, gülmeye katılmaya, sohbeti devam etirmeye üşenme. onun yerine başka başka konuşmaya devam etme, yani fiziksel enerjiyi yine de tüketme.
hı mesela mesela, film izlemeye üşenme. filmi izlerken ona dikkat vermeye üşenme, 2 saatlik bir zamanı en azından ona ayırmaya üşenme, eylemi düşünmeye bile üşenme. onun yerine yine de dikkat isteyecek tarzda ama 5'er dakikalık saçma kelime oyunları oynama.
aynı şekilde müzik dinlemeye üşenme. dinlenecek şarkının oradaki ortama ses katışını yaşamaya üşenme, ilgiyi çekecek bir parça düşüncesine dahi üşenme.
kısacası..
üşenme de üşenme..
..
sebebi nedir, necidir tam anlamıyla bilinmez, üzerinde düşünmeye üşenilir de, kısa yoldan yorgunluğa bağlanılabilir. neyin yorgunluğu? insanın kendi iç saçmalıklarının muhtemelen, başka ne olsun. serdar ortaç üşenirse haklı sebepleri vardır, hayat yormuştur ancak.. herkes serdar ortaç değildir, umutlanmasındır..*
bir iyi insan da gelse de "sen ölmüş bitmişsin arkadaş!" dese, üşenmeler huzura dönüşür, gerçeklerle rahatlık çöker de..
insanlar melek gibi değillerdir, sonucu ortaya çıkarmazlar asla..
..
son örnek:
yazıyı bitirmeye üşenme. toparlayıcı adam gibi bir cümle yazmak yerine sürüyle cümleyi doldurma, yamultma, yumultma.
sonunda da ortada kalma..
herşeyden geçtim ben...
senden çoktan geçtim ama kendimden de geçtim artık.
içimdeki o adam vardı ya.. çocuktu önceden. acılar onu büyüttü, sonunda da öldürdü. içimdeki o adam öldü artık. hiç halim yok. ne sana kapıyı açmaya ne de gelmeni beklemeye sadece.. beni sayma, ben yokum artık...
